امروز اندیشه هم دیگر جایی ندارد وقتی دیروزمان را به خاطر بیاوریم!

امروز اندیشه هم دیگر جایی ندارد وقتی دیروزمان را به خاطر بیاوریم! دیروزی سراسر از ظلم و تبعیض.
آنچه سالیان قبل با خودمان کردیم را دیگر تکرار نخواهیم کرد!
عقبگرد تا به کی..!!
ما چه سهمی از پیشرفت و توسعه داشته ایم، چه سهمی از منابع طبیعی این مناطق داشته ایم..
گاها فکر میکنیم دلیل این همه مشقت و مشکلات معیشتی چیست ؟؟
غیر از این است که انتخابی اشتباه تا به امروز داشته ایم؟؟
اما دیگر کافیست!!
جازموریان قطب اقتصادی است اما نیروی انسانی بومی در آن اشتغال ندارد…
معادن مس و طلای کهنوج و شش شهرستان توابع هم همینطور…
درآمد حاصل از آنها آیا تا به به امروز صرف امور شهرسازی و دانش افروزی منجمله آموزش و پرورش ساخت مدارس در مناطق محروم و ایجاد بیشتر سیستم و تجهیزات پزشکی شده است؟؟ جواب خیر است!!
چون دیده بر مشکلات گواه بر همه چیز است!!
شهرستان کهنوج و توابع هنوز سیستم و سرویس دهی حمل و نقل مناسبی ندارند!!
آیا فساد در دستگاه های اجرایی و اداری ریشه کن شد؟؟
تا به کی جان جوانان مان در این جاده های ناسالم و در مسیر سوخت بری از دست بدهیم!!

آیا تا به حال دیده اید که شخصی از جوانان شمال کرمان به عنوان کارگر فصلی در باغ های نخل و مرکبات جنوب کرمان مشغول شود؟؟
خیر!
جوانان ما جنوب کرمان با معضل بیکاری که دارند برای اشتغال به شمال کرمان می روند!!
این همه تفاوت از شمال تا جنوب کرمان است!!
درک این موضوع سخت نیست، کمی تامل کنید!!
چابهار به جهان معرفی شد!
چابهاری که تا یک دهه پیش اسمش به گوشمان آشنا نبود!
سیرجان با یک معدن گل گهر قطب ویژه تفریحی و اقتصادی شد، چنانچه قصد دارد به قطب پزشکی هم تبدیل شود، یعنی فراتر از شیراز و تهران…
چه کسانی مرودشت و شیراز را آباد کردند؟؟
و امثالهم!
چرا باید همچون خوزستان باشیم که هنوز آثار و تخریب های جنگ را با آنها همه منابع طبیعی چون نفت و گاز و نیروی انسانی در دل خود دارد؟؟
حرف آخر این است ما افرادی لایق چون معین الدین سعیدی ها و رشیدی کوچی ها میخواهیم..
آن شخص هم کسی نیست جز جناب آقای ” بهداد خیرخواه ”

#رای_ما_بهداد_خیرخواه